Real Γεωργίου speaking: Τρεις Μάγοι στη συσκευασία του ενός!

Την είχα κρυφό καμάρι, ότι θα πέρναγε την Μπαρτσελόνα. Και μάλιστα είχα πετάξει από τον Οκτώβρη ένα πενηντάρι, ότι στο τέλος θα σήκωνε ακόμα και την κατσαρόλα. 

Καταλάβατε φυσικά ότι εννοώ την Παρί Σεν Ζερμέν, Για τρεις λόγους θεωρούσα ότι ήταν ένα πολύ όμορφο λογικό αουτσάιντερ. Πρώτον, διότι διαθέτει καλούς παίκτες και στις τρεις γραμμές, δεύτερον, ότι πέφτουν πολλά λεφτά μέσα στην ομάδα, και τρίτον, ότι θα έχει μια ξεχωριστή αβάντα από το πατριωτάκι της, τον Πλατινί. Τελικά δεν τα κατάφερε, αλλά να σας πω κάτι; Αν έβγαζε από τη μέση χθες το μεγαθήριο, θα ήταν μπροστά της ανοιχτός ο δρόμος, για να σηκώσει το κατσαρολάκι...

Τελικά αποδείχθηκε ότι το μεγάλο εμπόδιο για την Παρί δεν ήταν η Μπαρτσελόνα, αλλά αυτός ο κοντοπούτανος ο Μέσι. Στο Α΄ ημίχρονο που ήτανε στον πάγκο, μόνο η Παρί υπήρχε στο γήπεδο. Ο,τι ήθελε έκανε. Εχασε ευκαιρίες που δεν χάνονται, δεν κινδύνεψε πίσω καθόλου και με την έναρξη του Β’ ημιχρόνου κατάφερε να σκοράρει κιόλας. Πουθενά η Μπαρτσελόνα. Ολα έδειχναν ότι αυτή θα έπαιρνε την πρόκριση,

Και ξαφνικά ο Βιλανόβα έκανε την καταραμένη κίνηση. Εριξε στο παιχνίδι τον Μάγο, που ποδοσφαιρικά είναι Βαλτάσαρ, Γάσπαρ και Μελχιόρ, μαζί. Από κείνη τη στιγμή και μετά η Μπάρτσα έγινε η γνωστή Μπάρτσα και η Παρί Σεν Ζερμέν μεταμορφώθηκε σε σάκο του μποξ. Γρήγορα ήλθε η ισοφάριση και η ωραία παράσταση έλαβε τέλος.

Λοιπόν, ξέρετε ποια είναι η αλήθεια; Αυτό το αλητόπαιδο δεν είναι μόνο ότι κάνει εξωγήινα ποδοσφαιρικά πράγματα. Το σπουδαιότερο απ’όλα είναι ότι ανεβάζει στα ουράνια την αυτοπεποίθηση των συμπαικτών του, Χωρίς αυτόν, η αυτοπεποίθηση και η ψυχολογία των παικτών της Μπάρτσα πέφτει στο ναδίρ. Χώρια που η αυτοπεποίθηση και η ψυχολογία των αντιπάλων ανεβαίνει στο ζενίθ. Μόλις όμως μπαίνει μέσα αυτός, αμέσως αντιστρέφονται οι όροι. Στα ουράνια η Μπάρτσα, στα Τάρταρα ο αντίπαλος. Στην ιστορία του ποδοσφαίρου δύο παίκτες το έκαναν αυτό. Ο Μαραντόνα παγκοσμίως και ο Δομάζος στην Ελλάδα...

Στο άλλο παιχνίδι η Μπάγιερν πέρασε αέρα από το Τορίνο. Σαφώς, δύο και τρεις κλάσεις ανώτερη από τη Γιουβέντους. Πιο γρήγορη, πιο τεχνική και με καλύτερους παίκτες και στις τρεις γραμμές. Πιο δουλεμένη σαν ομάδα. Πάντως, εγώ, εξακολουθώ να κρατάω μια πισινή για την Μπάγιερν, διότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει ένας αναλλοίωτος νόμος. Η απόδοση του εξαρτάται πάντα από τον αντίπαλο. Ποια Γιουβέντους; Πλάκα κάνουμε τώρα; Δεν φτουράει σ΄αυτό το επίπεδο. 

Μόνο μια σκληράδα διαθέτει. Δήλωσε πάλι χθες ο Κόντε, ότι η ομάδα τώρα κτίζεται. Και εγώ, ρωτάω. Με αυτούς τους παίκτες θα κτισθεί; Πλάκα κάνουμε τώρα; Εδώ είναι φανερό, ότι ούτε ένας απ΄αυτούς δεν κατέχει το τόπι. Να ντριπλάρει, να διεισδύσει, ν’αλλάξουν όμορφα την μπάλα μεταξύ τους... Τίποτα απ’όλα αυτά. Μόνο τρέξιμο και δύναμη. Τίποτ’ άλλο. Ακόμα και αυτός ο Πίρλο είναι σαν το σώσμα μέσα στο βαρέλι. Το άρωμα και η γεύση που διέθετε κάποτε πήγανε περίπατο. Τώρα, μόνο κατακάθια...

real.gr