Την Παρασκευή αργά το βράδυ με πήρε τηλέφωνο ένας πασίγνωστος επιχειρηματίας και τέως πανίσχυρος παράγοντας του ποδοσφαίρου και με κοφτά λόγια, εντελώς λακωνικά, μου είπε: «Γεωργίου μετά από 9 χρόνια δικαιώνεσαι. Αυτή η κατάσταση με την εθνική μας ομάδα δεν υποφέρεται άλλο. Δεν αντέχεις να βλέπεις αυτό το συνονθύλευμα. Ούτε αρχή έχει, ούτε τέλος. Με το θέαμα που σου προσφέρει και με τη μπάλα που παίζει, μόνο με θλίψη σε γεμίζει και με αποστροφή». Και μου έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να προλάβω να του πω κι εγώ δύο κουβέντες.
Ειλικρινά σας μιλάω, γράφω στα παπάρια μου την προσωπική αναγνώριση και τη δικαίωσή μου. Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα για την εθνική μας ομάδα. Μια αλήθεια, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο αντιληπτή από τον κόσμο. Από το 2004 που σηκώσαμε την κατσαρόλα, πείτε μου ένα παιχνίδι που η εθνική μας ομάδα να έχει εντυπωσιάσει με την ωραία μπάλα που παίζει και με το θέαμα που προσφέρει. Κανένα!!! Ούτε ένα. Και όσα θετικά αποτελέσματα έχει πάρει, τα έχει κάνει με τα Λουξεμβούργα, τα Λιχτενστάιν, τις Εσθονίες, τις Λετονίες, τις Μάλτες και τα υπόλοιπα σκουπίδια της Ευρώπης... Και πάλι χωρίς να προσφέρει ελκυστικό ποδόσφαιρο και κάποιο καλό θέαμα. Αρτσι, μπούρτζι και λουλάς και με την ψυχή στο στόμα να κλέβει στο τέλος τη νίκη.
Αυτό το πράγμα που είδαμε πάλι από την εθνική μας προχθές με τη Βοσνία, ήταν απαράδεκτο. Ενα κοντρόλ, ρε, παιδί μου, μια όμορφη ντρίμπλα, μια δεύτερη πάσα, ένας αξιόλογος συνδυασμός, Τ-Ι-Π-Ο-Π-Α!!! Φτου ξελευτερία και βγαίνω. Από ποιους, όμως, να τα δούμε όλα αυτά; Από τον Τζιόλη, τον Σαλπιγγίδη, τον Τζαβέλλα, τον Αβραάμ, τον Σωκράτη ή από τους ξοφλημένους πια Καραγκούνη και Κατσουράνη; Είναι ποτέ δυνατό να παίξεις ένα τέτοιο αποφασιστικό παιχνίδι έχοντας στα χαφ τον Τζιόλη, τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη που είναι πιο αργοί και από τον επιτάφιο; Και να έχεις στην επίθεση τον Σαλπιγγίδη και τον Γκέκα που σταματάνε την μπάλα με το καλάμι και να μένει έξω ο Μήτρογλου; Παράξενη μέχρι αηδίας η εμμονή του Σάντος να συνεχίζει να βάζει μέσα τα ραμολιμέντα. Άμα είναι έτσι, να βάλει μέσα και τον Χαριστέα, τον Βρύζα, τον Ζαγοράκη και τον Φύσσα... Ημαρτον, και πάλι ήμαρτον!!! Θα μου πείτε, ο Κονέ, ο Ταχτσίδης, ο Φορτούνης και κάποιοι άλλοι πιτσιρικάδες έχουν κάποια σπουδαία αξία; Της πλάκας είναι κι αυτοί, αλλά έχουν κάτι πολύ βασικό. Νιάτα!!! Άρα, άμα τους δουλέψεις και με τα συνεχόμενα παιχνίδια μπορούν να φτιάξουν ένα υποφερτό σύνολο ομάδας.
Παραμονή του αγώνα με την Βοσνία λέγαμε με τον Αλέφαντο στον realfm 97,8 ότι ο πιο επικίνδυνος Βόσνιος είναι ο πανύψηλος Τζέκο. Και ότι ο Αβραάμ από θέμα αλτικότητας δεν μπορεί να πηδήξει ούτε εφημερίδα. Και παράλληλα, δεν είναι σε καλή κατάσταση αυτή την εποχή. Του πήρε και τις κυλότες ο Τζέκο. Θέλει πολύ μυαλό να το σκεφτεί αυτό ο Σάντος; Γιατί δεν έβαλε πάνω στον Τζέκο τον Μανωλά, που έχει καλύτερη αλτικότητα, ή ακόμα και τον πανύψηλο Μαλεζά; Θα του’ κανε κανένας μήνυση; Οχι βέβαια, διότι, στη μπάλα υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας: «Παίξε σωστά κι ας χάσεις».
real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου