Και τώρα, τι διάολο να πρωτοπείς; Οτι άγγιξε η Ρεάλ το σχεδόν απίθανο 3-0 και θα μπορούσε να πάει αυτή στον τελικό; Ή, ότι τελικά η Ντόρτμουντ πήρε δίκαια το εισιτήριο για το Ουέμπλεϊ; Η χθεσινή ρεβάνς μπέρδεψε πολύ τα πράγματα. Α-μπε-μπα-μπλομ, φτου κι –θε-μπλομ-μπι-μπλολ... Μπερδεγουέι είναι η δουλειά.
Ανεξάρτητα πάντως από την πρόκριση, το χθεσινό παιχνίδι έδειξε όλες τις δυνατότητες, και κυρίως όλες τις αδυναμίες που έχουν και οι δύο ομάδες. Η Ντόρτμουντ δεν έχει το βάρος και το πρεστίζ που έχει η Ρεάλ, αλλά σαν ομάδα είναι πιο υγιής και πιο γιοματάρι από τη βασίλισσα. Θέλει, όμως πολλά ψωμιά ακόμα για να αποκτήσει το μεγαλείο και τον χαρακτήρα της Ρεάλ.
Η Ντόρτμουντ μπήκε κατουρημένη και χεσμένη μέσα στο Μπερναμπέου και στο πρώτο 15λεπτο η Ρεάλ πέταξε κυριολεκτικά στα σκουπίδια την πρόκριση με τα τρία ανεπανάληπτα τετ α τετ που δημιούργησε και δεν αξιοποίησε. Στη συνέχεια όμως άρχισε σιγά-σιγά να ξεφτίζει, η Ντόρτμουντ ισορρόπησε και μέχρι το τέλος του ημιχρόνου το παιχνίδι έγινε πλαδαρό και αδιάφορο.
Ο,τι έγινε με τη Ρεάλ στο πρώτο 15λεπτο το πρώτου μέρους, ακριβώς το ίδιο έγινε και με την Ντόρτμουντ στο πρώτο 15λεπτο του Β’ μέρους. Ενα τρανταχτό δοκάρι και δύο ευκαιρίες που σπάνια χάνονται. Στη συνέχεια από το 60’ μέχρι και το 80’ η εικόνα ήταν της πλάκας. Πασατεμπάκι, παιδιά, για να περνάει η ώρα... Και ξαφνικά έκανε τη μεγάλη μαλακία ο Κλοπ. Για να φυλάξει τον κώλο του έβγαλε από το παιχνίδι τον Λεβαντόφσκι. Αυτό ήταν. Η Ρεάλ ξεθάρρεψε και βγήκε όλη μπροστά. Μέχρι και ο Ράμος έγινε τρίτος και τέταρτος σέντερ φορ. Ο Μπενζεμά έκανε το 1-0, αμέσως μετά ο Ράμος έκανε το 2-0 και στα λίγα λεπτά που απέμεναν έγινε η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Πανικόβλητοι οι παίκτες της Ντόρτμουντ προσπαθούσαν να αποφύγουν από τα γιουρούσια της Ρεάλ το τρίτο γκολ της καταστροφής και τελικά το κατάφεραν.
Ο φουκαράς ο Μουρίνιο από τη δική του πλευρά έκανε ό,τι μπορούσε για να φθάσει στο θαύμα. Εβαλε τον Ράμος πάνω στον Λεβαντόφσκι, έβαλε τον Εσιέν δεξί μπακ, έβαλε για κόφτη τον Μόντριτς και έτσι η άμυνα ήταν πιο βελτιωμένη από το πρώτο ματς. Κακά όμως τα ψέματα. Το υλικό που έχει γενικά στα χέρια του δεν είναι για τόσο υψηλό επίπεδο. Ο Ντι Μαρία και ο Οζίλ είναι σε γενικές γραμμές μισαδάκια, ο Αλόνσο και ο Κεντίρα λες και είναι από πανέρι της Αιόλου, ο Ιγκουαΐν είναι στο πάρτο αλλιώς και ο Κακά είναι για λύπηση. Είναι φανερό ότι αυτοί οι παίκτες είναι πια για σφουγγάρισμα και χτίσιμο φτου κι απ’ την αρχή.
Η Ντόρτμουντ σαν ομάδα είναι καλύτερα δουλεμένη, αλλά δεν έχει ακόμα μέσα της το μεγαλείο και τη στόφα του πολύ μεγάλου. Δεν έχει το DNA της Μπάγιερν.
real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου